12 december 2025

Opinie-artikel | keynote DCRM 2025

Netwerkzorg vormt het kloppend hart van een goed georganiseerde revalidatiegeneeskunde. De revalidatiegeneeskunde vormt bij uitstek het klinische domein waarin functioneren en participatie centraal staan, en kan daarom een voorbeeldfunctie vervullen voor andere specialismen in de transitie naar passende zorg. Op het DCRM 2025 ben ik in mijn keynote ingegaan op de betekenis van netwerkzorg voor de revalidatiegeneeskunde. In dit artikel lees je meer over mijn bijdrage aan het DCRM.

Auteur
DR. P. (PIM) VALENTIJN
Lector waardegedreven en passende zorg, Hanze, Groningen; directeur Essenburgh group, Harderwijk

Correspondentie

Waar veel medische specialismen zich primair richten op organen of ziektebeelden, kijkt de revalidatiegeneeskunde holistisch naar de mens in zijn context – naar het netwerk dat herstel, participatie en kwaliteit van leven mogelijk maakt. Daarmee bevindt het vakgebied zich midden in de huidige zorgtransitie naar passende zorg, waarin samenwerking tussen medisch specialistische revalidatie (MSR), de eerste lijn, de ouderenzorg en het sociaal domein randvoorwaardelijk is.1

Binnen dit landschap vervult de revalidatiearts een verbindende rol in diagnostiek, coördinatie en kwaliteitsborging binnen netwerkverbanden. Deze rol is stevig verankerd in het landelijk opleidingskader en het competentieprofiel van de revalidatiegeneeskunde,2 waarin samenwerking, regievoering en integrale zorg centraal staan. De revalidatiegeneeskunde ontwikkelt zich daarmee steeds nadrukkelijker tot een discipline die niet binnen muren, maar in netwerken vorm krijgt – in nauwe samenwerking met de geriatrische revalidatiezorg (GRZ), de eerstelijn en andere medisch disciplines, en over de gehele levensloop van kind tot oudere.

Tegelijkertijd gaat de realisatie van netwerkzorg niet zonder wrijving. Gevestigde belangen van partijen kunnen botsen, en in de praktijk wordt samenwerking nog vaak belemmerd door een bekostigings- en governance-structuur die onvoldoende prikkelt tot gezamenlijk handelen,3,4 door gebrekkige informatie-uitwisseling,5 en door onduidelijke rolverdeling in regionale netwerken.4 Daardoor ontstaan verschillen in verwijzing, toegankelijkheid en kwaliteit van zorg. Onderzoek en beleidsanalyses bevestigen dat deze knelpunten breed worden ervaren.6 Tegelijkertijd laten voorbeelden als de CVA-zorgketen zien dat samenwerking juist kan leiden tot meer continuïteit en betere uitkomsten voor patiënten.7,8

Tijdens mijn keynote op het Dutch Congress of Rehabilitation Medicine (DCRM) 2025 heb ik de betekenis van netwerkzorg voor de toekomst van de revalidatiegeneeskunde uiteengezet. Dit artikel vat die lezing samen en beschrijft waarom netwerkzorg essentieel is, wat het inhoudt en hoe het kan worden gerealiseerd – met gezondheidswinst en passende zorg als leidraad.

Waarom netwerkzorg?

De Nederlandse gezondheidszorg bevindt zich in wat velen inmiddels een perfecte storm noemen: de combinatie van vergrijzing, toenemende multimorbiditeit, een krimpende beroepsbevolking en oplopende zorguitgaven zet de toegankelijkheid en houdbaarheid van het stelsel onder druk.9 Op dit moment leeft ongeveer een derde van de bevolking met twee of meer chronische aandoeningen,10 terwijl het aandeel 65-plussers richting een kwart van de bevolking beweegt.11 Zonder aanpassing zou één op de vier Nederlanders in de zorg moeten werken om het huidige voorzieningenniveau te behouden,12 een evident onhaalbare situatie.

Deze demografische en arbeidsmarktontwikkelingen gaan gepaard met stijgende zorguitgaven: van ongeveer 10 procent van het bruto binnenlands product (BBP) in 2020 naar circa 18 procent in 2060.13 Een aanzienlijk deel van deze groei komt niet voort uit medische noodzaak, maar uit inefficiënties in het systeem.14 Versnippering, bureaucratie, overbehandeling en financiële verspilling leiden jaarlijks tot miljarden aan faalkosten (zie figuur 1).15,16

Figuur 1. Geschatte verspilling in de Nederlandse gezondheidszorg.

Ook binnen de revalidatiegeneeskunde zijn deze patronen zichtbaar, bijvoorbeeld in de vorm van dubbele beoordelingen, onduidelijke verwijzingen en gebrekkige afstemming tussen MSR, GRZ en eerste lijn.17,18
De optelsom van deze knelpunten vraagt om een fundamentele heroriëntatie. Beleidsmatig liggen de oplossingen in drie bewegingen: beter samenwerken over domeinen heen, sturen op uitkomsten in plaats van productie, en slimmer gebruikmaken van data en technologie.1,19–21 Binnen de revalidatiegeneeskunde krijgt deze koers haar praktische vertaling in netwerkzorg: samenwerking rondom functioneren en participatie, met één gemeenschappelijk doel – gezondheidswinst voor de patiënt.2,18,22

‘Netwerkzorg is de logische
volgende stap in de ontwikkeling
van de revalidatiegeneeskunde’

Wat is netwerkzorg in de revalidatiegeneeskunde?

De term netwerkzorg wordt in het zorgveld op uiteenlopende manieren gebruikt en overlapt met begrippen als juiste zorg op de juiste plek, netwerkgeneeskunde, substitutie en passende zorg.23,24 Deze termen worden vaak door elkaar heen toegepast, meestal zonder heldere conceptuele afbakening of eenduidige definitie.* Daardoor is het begrip in beleid en praktijk diffuus en vatbaar voor uiteenlopende interpretaties. In essentie gaan al deze concepten terug op hetzelfde gedachtegoed: integrale zorg, het streven om zorg en ondersteuning te organiseren rond de mens en zijn functioneren.25
In dit artikel hanteer ik de volgende definitie: Netwerkzorg is een gecoördineerde vorm van samenwerking tussen verschillende partijen die gezamenlijk verantwoordelijkheid nemen voor het verbeteren van de gezondheid, de kwaliteit van zorg en de efficiënte inzet van middelen voor een specifieke deelpopulatie.26 Essentieel is dat de betrokken partijen niet alleen de baten, maar ook de risico’s delen – het zogeheten skin in the game. Netwerkzorg is daarmee geen doel op zich, maar een middel om gezamenlijke uitkomsten te realiseren: beter functioneren, hogere kwaliteit van leven en een doelmatiger besteding van middelen.9

Voor de revalidatiegeneeskunde is dit gedachtegoed vanzelfsprekend. Revalidatie is interdisciplinair, functioneringsgericht en participatiegedreven – precies de kenmerken die nodig zijn voor effectieve netwerkzorg. In de praktijk wordt deze benadering echt nog niet overal consequent toegepast. Het Regenboogmodel27,28 beschrijft, vier niveaus van samenwerking:

Om deze gelaagdheid concreet te maken, geeft figuur 2 een overzicht van de verschillende niveaus van netwerkzorg in de revalidatiegeneeskunde, inclusief voorbeelden en bijbehorende knelpunten 2,18,22,29. Op basis van deze analyse schetst de volgende paragraaf een werkagenda: wat er per niveau nodig is om netwerkzorg verder te brengen in de revalidatiesector.

Figuur 2. Typen zorgnetwerken in de revalidatiegeneeskunde.
 
Afkortingen: CVA – cerebrovasculair accident (beroerte); NAH – niet-aangeboren hersenletsel;-MSR – medisch-specialistische revalidatie; GRZ – geriatrische revalidatiezorg; ELZ – eerstelijnszorg; IZA – Integraal Zorgakkoord; CAO – collectieve arbeidsovereenkomst; Zvw – Zorgverzekeringswet; Wmo – Wet maatschappelijke ondersteuning; Wlz – Wet langdurige zorg.

De werkagenda voor netwerkzorg in de revalidatiesector

Figuur 2 maakt duidelijk dat netwerkzorg zich op meerdere niveaus afspeelt: van de dagelijkse samenwerking met patiënten tot de stelsels die samenwerking (on)mogelijk maken. Deze analyse vormt de basis voor de werkagenda in de volgende paragraaf, waarin per niveau wordt uiteengezet wat nodig is om netwerkzorg in de revalidatiesector te versterken.9

Patiëntnetwerk – versterken van eigen regie

De toekomst van revalidatiezorg ligt bij de patiënt zelf. Patiënten en hun naasten worden mede-regisseurs van het herstelproces, ondersteund door professionals en slimme technologie. Steeds meer mensen kunnen thuis of dichtbij huis revalideren met digitale platforms of wearables.30 Technologie is daarbij een middel – geen doel – om mensen beter in staat te stellen hun leven weer op te pakken. Om dit te realiseren zijn drie stappen cruciaal:

Het doel is helder: revalidatie die slimmer, mensgerichter en nauwer verbonden is met het dagelijks leven – waarin technologie helpt om autonomie, participatie en kwaliteit van leven te versterken. Het realiseren van deze patiëntregie vraagt om stevige randvoorwaarden: wettelijke borging van datatoegang, structurele ondersteuning van patiënten(organisaties) en samenwerking tussen ICT-partners revalidatieprofessionals, en kennisinstellingen om veilige, toegankelijke toepassingen te ontwikkelen.

Professionalnetwerk – draagvlak en eigenaarschap

Revalidatieprofessionals vormen het hart van netwerkzorg. Hun kracht ligt in interdisciplinair samenwerken en in het verbinden van medische, paramedische en psychosociale perspectieven. Om samenwerking duurzaam te verankeren, is eigenaarschap nodig – op inhoud, proces en kwaliteit . Dat begint met heldere rollen, gedeelde standaarden en gezamenlijke besluitvorming. Om dit te realiseren zijn drie prioriteiten cruciaal:

De professional van de toekomst is niet alleen zorgverlener, maar ook kennisdeler, coach en verbinder. Door eigenaarschap te nemen over samenwerking en leren, bouwen revalidatieprofessionals het fundament voor duurzame netwerkzorg. De beroepsverenigingen in de revalidatiegeneeskunde moeten hierin het voortouw nemen door gezamenlijk interdisciplinaire richtlijnen te ontwikkelen. Daarmee creëren zij de basis voor structurele borging en financiering van overleg, opleiding en samenwerking tussen revalidatieartsen en andere relevante disciplines.

Organisatienetwerk – gezamenlijke governance en data

Organisaties vormen de ruggengraat van netwerkzorg.37 Revalidatiecentra, ziekenhuizen, verpleeghuizen en eerstelijnsorganisaties moeten samenwerken vanuit één kompas: gezondheidswinst voor de patiënt. Best practices (zoals Leren van Data38, Revalidatie Netwerk Zeeland29,39 en Stepped Care Units40) laten zien hoe datagedreven samenwerking en gezamenlijke uitkomstmeting de zorg effectiever en mensgerichter maken. De volgende stap is het doorbreken van productieprikkels en het ontwikkelen van gezamenlijke governance, waarin verantwoordelijkheden en opbrengsten worden gedeeld, fysiek of in de cloud. Om dit te realiseren zijn drie stappen cruciaal:

Zo groeit de revalidatiezorg uit tot een regionaal ecosysteem waarin technologie, mens en data samenkomen – met samenwerking als motor voor betere uitkomsten, minder verspilling en innovatie. Het initiatief ligt primair bij bestuurders van revalidatiecentra, ziekenhuizen en eerstelijnsorganisaties, in nauwe samenwerking met zorgverzekeraars, zorgkantoren en gemeenten. Zij moeten gezamenlijk investeren in de technische en bestuurlijke randvoorwaarden voor gedeelde dataplatforms, zodat samenwerking daadwerkelijk door één digitaal ‘draadje’ kan verlopen.

Systeemnetwerk – regie op systeemfalen

De doorontwikkeling van netwerkzorg hangt af van randvoorwaarden op macroniveau. Zolang financiering, toezicht en datastandaarden versnipperd blijven, blijft samenwerking kwetsbaar.9 Regie op systeemniveau betekent: ruimte scheppen, regels vereenvoudigen en prikkels richten op samenwerking in plaats van productie.47 Om dit te realiseren zijn drie actiestappen nodig:

Deze stappen vragen om gezamenlijke regie van Revalidatie Nederland, beroeps- en brancheorganisaties, zorgverzekeraars, gemeenten en VWS. Alleen door systeemgrenzen te herontwerpen en samenwerking te belonen, kan netwerkzorg uitgroeien tot de nieuwe standaard in de revalidatiegeneeskunde.

Gezamenlijk vormen deze acties een realistisch pad om netwerkzorg in de revalidatiegeneeskunde te verankeren – niet via stelselwijziging, maar via slim organiseren, leren en verbinden, zie figuur 3. Deze beweging vraagt om nationale regie en langetermijncommitment. Een Nationaal Deltaplan Integrale Revalidatiezorg kan daarbij richting en samenhang bieden, zodat inspanningen op lokaal, regionaal en landelijk niveau elkaar versterken in één gezamenlijke ambitie: meer gezondheidswinst voor mensen in revalidatie.

Figuur 3. Werkagenda netwerkzorg – naar een Nationaal Delplaplan Integrale Revalidatiezorg.

Conclusie

Netwerkzorg is de logische volgende stap in de ontwikkeling van de revalidatiegeneeskunde. Uit studies blijkt dat gecoördineerde samenwerking tussen disciplines leidt tot betere uitkomsten, minder complicaties en een doelmatiger inzet van middelen. De revalidatiegeneeskunde sluit hier naadloos op aan: het vak is van nature interdisciplinair, gericht op functioneren en participatie, en gewend te denken in netwerken in plaats van silo’s. De bouwstenen voor duurzame netwerkzorg zijn aanwezig: digitale innovatie, multidisciplinaire teams en regionale samenwerkingsverbanden.

Met de hier gepresenteerde werkagenda kan de sector die basis benutten om samenwerking verder te bestendigen en te verduurzamen – niet via een ingrijpende stelselverandering, maar door slimme afspraken, gezamenlijke standaarden en gedeelde leerinfrastructuren.

De revalidatiegeneeskunde is van oudsher de kunst van het verbinden – tussen disciplines, domeinen en mensen. Door die kracht doelgericht te organiseren in netwerkzorg, kan het vak laten zien wat passende zorg werkelijk betekent: zorg die zich niet laat begrenzen door muren of minuten, maar die mensen helpt weer deel te nemen aan het leven.

* Netwerkgeneeskunde is een biomedische discipline die ziektebeelden met behulp van netwerkanalyses bestudeert om diagnostiek, behandeling en medische uitkomsten te verbeteren. Netwerkzorg daarentegen is een managementwetenschap die zich richt op het organiseren van samenwerking tussen domeinen (zorg, welzijn en sociaal), organisaties en professionals, met als doel de gezondheids- en maatschappelijke uitkomsten voor mensen te verbeteren.

Referenties

  1. Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Kader Passende zorg [Internet]. 2022 [cited 2025 May 2]. Available from: https://www.zorginstituutnederland.nl/publicaties/adviezen/2022/06/28/kader-passende-zorg
  2. Landelijk Opleidingsplan Revalidatiegeneeskunde. Samen duurzaam in beweging [Internet]. Available from: https://www.revalidatie.nl/opleiding/nieuw-landelijk-opleidingsplan-samen-duurzaam-in-beweging/
  3. Nederlandse Zorgautoriteit. Stand van de zorg 2023 [Internet]. [cited 2025 Oct 8].. Available from: https://puc.overheid.nl/nza/doc/PUC_750647_22/
  4. Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd. Rapport bouwstenen voor toezicht op netwerkzorg [Internet]. 2022 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.igj.nl/documenten/2022/03/01/rapport-bouwstenen-voor-toezicht-op-netwerkzorg
  5. Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). Towards an Integrated Health Information System in the Netherlands [Internet]. 2022 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.oecd.org/en/publications/towards-an-integrated-health-information-system-in-the-netherlands_a1568975-en.html
  6. Nies H, Stekelenburg D, Minkman M, Huijsman R. A decade of lessons learned from integration strategies in the Netherlands. Int J Integr Care 2021;21(4):15.
  7. Voogdt-Pruis HR, Zonneveld N, Bergsma M, van Wijk E, Kerkhoff H, van der Dussen L, et al. Optimising integrated stroke care in regional networks: A nationwide self-assessment study in 2012, 2015 and 2019. Int J Integr Care. 2021;21(3):12.
  8. Rosendal H, Wolters CAM, Beusmans GHMI, de Witte LP, Boiten J, Crebolder HFJM. Stroke service in The Netherlands: an exploratory study on effectiveness, patient satisfaction and utilisation of healthcare. Int J Integr Care 2002;2(1):e17.
  9. Valentijn PP. Samenwerken aan gezondheidswinst: De zoektocht naar een bemensbaar en betaalbaar gezondheidszorgstelsel. Groningen: Hanze Groningen; 2024. Available from: https://www.hanze.nl/binaries/_cb_1732189951324/content/assets/hanze/nl/onderzoeken/kenniscentra-en-centres-of-expertise/centre-of-expertise-healthy-ageing/verpleegkundige-diagnostiek/hanze240685_samenwerken-aan-gezondheidswinst_lectorale-rede-v04-1.pdf
  10. Volksgezondheidenzorg.info. Chronische aandoeningen en multimorbiditeit [Internet]. [cited 2024 Oct 19]. Available from: https://www.vzinfo.nl/chronische-aandoeningen-en-multimorbiditeit/leeftijd-en-geslacht/multimorbiditeit
  11. Centraal Bureau voor de Statistiek. Bevolking in de toekomst [Internet]. [cited 2024 Oct 19]. Available from: https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/dashboard-bevolking/bevolkingsgroei/toekomst
  12. Sociaal-Economische Raad (SER). Verkenning: Zorg voor de toekomst [Internet]. [cited 2024 Oct 19]. Available from: https://www.ser.nl/nl/Publicaties/zorg-voor-de-toekomst
  13. Centraal Planbureau (CPB). Zorguitgaven, ons een zorg? [Internet]. 2022 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.cpb.nl/system/files/cpbmedia/omnidownload/CPB-Publicatie-Zorguitgaven-ons-een-zorg.pdf
  14. Zoutenbier R, Douven R, Bijlsma M. Doelmatigheid in de curatieve zorg [Internet]. Centraal Planbureau; 2025 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.cpb.nl/publicatie/doelmatigheid-in-de-curatieve-zorg
  15. 15.   Van Stadhouders N, Som T, Jeurissen PPT, van Dulmen D. Verkenning naar faalkosten in de Nederlandse gezondheidszorg. Nijmegen: IQ healthcare; 2022.
  16. PwC. Een werkagenda voor integrale zorg [Internet]. [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.rivas.nl/media/zkrgvruf/een-werkagenda-voor-integrale-zorg.pdf
  17. Zorginstituut Nederland. Handreiking – Samen aan de slag met passende zorg [Internet]. 2024 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.zorginstituutnederland.nl/documenten/2024/12/10/handreiking-samen-aan-de-slag-met-passende-zorg
  18. Zuyd Hogeschool. Passende revalidatiezorg [Internet]. [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.zuyd.nl/onderzoek/lectoraten/passende-revalidatiezorg
  19. Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS). Opnieuw akkoord? Adviezen voor een passende inzet van bestuurlijke akkoorden in de zorg. Den Haag: RVS; 2021.
  20. Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS). De regio als redding? Den Haag: RVS; 2022.
  21. Peeters R, Westra D, Gifford R, Ruwaard D. Who, what, where? The influence of the Integral Care Agreement (IZA) on established regional networks in healthcare. TSG. 2024;102(2):59–66.
  22. Consortium Geriatrische Revalidatie. De ontwikkelagenda voor een overkoepelende kwaliteitsstandaard voor de kortdurende herstelgerichte zorg [Internet]. [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://unoamsterdam.nl/wp-content/uploads/2021/03/Eindrapport-Onderweg-naar-Beter.pdf
  23. Valentijn PP. De verschillen tussen netwerkgeneeskunde en netwerkzorg die je moet weten [Internet]. Harderwijk: Essenburgh Group; 2021 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.essenburgh.com/blog/de-verschillen-tussen-netwerkgeneeskunde-en-netwerkzorg-die-je-moet-weten/
  24. Valentijn PP. Wat is netwerkzorg? [Internet]. Harderwijk: Essenburgh Group; 2022 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.essenburgh.com/wat-is-netwerkzorg/
  25. Guo D, Zhou C, Li H, Su D, Gong G, Chen X, et al. Mapping the scientific research on integrated care: a bibliometric and social network analysis. Front Psychol 2023;14:1095616.
  26. Valentijn PP, Kerkhoven M, Heideman J, Arends R. Cross-sectional study evaluating the association between integrated care and health-related quality of life (HRQOL) in Dutch primary care [Internet]. Vol. 11, BMJ Open 2021. p. e040781. Available from: http://dx.doi.org/10.1136/bmjopen-2020-040781
  27. Valentijn PP, Schepman SM, Opheij W, Bruijnzeels MA. Understanding integrated care: a comprehensive conceptual framework based on the integrative functions of primary care. Int J Integr Care 2013;13(1):e010.
  28. Valentijn PP. The Rainbow Model of Integrated Care [Internet]. Harderwijk: Essenburgh Group; 2017 [cited 2022 Mar 4]. Available from: https://www.essenburgh.com/nl/regenboogmodel-voor-integrale-zorg
  29. Revalidatie Nederland. Revalidatie in 2030 [Internet].. Available from: https://www.revalidatie.nl/wp-content/uploads/2023/03/Revalidatie_in_2030.pdf
  30. Rossetto F, Borgnis F, Isernia S, Foglia E, Garagiola E, Realdon O, et al. System Integrated Digital Empowering and teleRehabilitation to promote patient Activation and well-Being in chronic disabilities: A usability and acceptability study. Front Public Health 2023;11:1154481.
  31. Toonders SAJ, Poolman EY, Nieboer ME, Pisters MF, Veenhof C. Healthcare professionals’ perspectives on a blended care program in primary care; A qualitative study. Internet Interv 2021;26(100440):100440.
  32. Sham S, Shiwlani S, Kirshan Kumar S, Bai P, Bendari A. Empowering patients through digital health literacy and access to electronic medical records (EMRs) in the developing world. Cureus 2024;16(4):e57527.
  33. Nguyen AM, Rivera AM, Gualtieri L. A new health care paradigm: The power of digital health and E-patients. Mayo Clin Proc Digit Health 2023;1(3):203–9.
  34. Nancarrow SA, Booth A, Ariss S, Smith T, Enderby P, Roots A. Ten principles of good interdisciplinary team work. Hum Resour Health 2013;11(1):19.
  35. Reindersma T, Sülz S, Ahaus K, Fabbricotti I. The effect of network-level payment models on care network performance: A scoping review of the empirical literature. Int J Integr Care 2022;22(2):3.
  36. Borkan JM, Hammoud MM, Nelson E, Oyler J, Lawson L, Starr SR, et al. Health systems science education: The new post-Flexner professionalism for the 21st century. Med Teach 2021;43(sup2):S25–31.
  37. Valentijn PP, Tymchenko L, Gruisen W, Bruls B, Abdalla Pereira F, Arends RY. Effectiveness of Integrated Care for diabetes mellitus type 2, cardiovascular and chronic respiratory diseases: A systematic review and meta-analysis. Int J Integr Care 2024;24(3):16.
  38. Verenso. Programma Leren van Data [Internet]. [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.verenso.nl/technologie/eenheidvantaal/lerenvandata
  39. Zeeuwse Zorgcoalitie. Transformatie revalidatiezorg [Internet]. 2024 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.zeeuwsezorgcoalitie.nl/projecten/transformatie-revalidatiezorg/
  40. Zorginstituut Nederland. Standpunt – Verduidelijkte criteria voor vergoeding medisch-specialistische revalidatie [Internet]. 2023 [cited 2025 Oct 8]. Available from: https://www.zorginstituutnederland.nl/documenten/2023/06/27/standpunt-msr
  41. Norman G, Bennett P, Vardy E. Virtual wards: a rapid evidence synthesis and implications for the care of older people. Age and Ageing [Internet]. 2022 Jun 26;52. Available from: https://academic.oup.com/ageing/article-abstract/52/1/afac319/6974849
  42. Hester J. A balanced portfolio model for improving health: Concept and Vermont’s experience. Health Aff (Millwood) 2018;37(4):570–8.
  43. Siegel B, Erickson J, Milstein B, Pritchard KE. Multisector partnerships need further development to fulfill aspirations for transforming regional health and well-being. Health Aff (Millwood) 2018;37(1):30–7.
  44. Matthews MR, Miller C, Stroebel RJ, Bunkers KS. Making the paradigm shift from siloed population health management to an enterprise-wide approach. Popul Health Manag 2017;20(4):255–61.
  45. Krist AH, South Paul JE, Hudson SV, Meisnere M, Singer SJ, Kudler H. Rethinking health and health care: How clinicians and practice groups can better promote whole health and well-being for people and communities. Med Clin North Am 2023;107(6):1121–44.
  46. Serra M. Trusted networks: the key to achieve world-class health outcomes on a shoestring. Torronto: Beati Inc; 2018.
  47. De Wilde D. Beleidseconomen moeten weten wat transitiefalen is [Internet]. Leiden University Scholarly Publications; 2023. Available from: https://scholarlypublications.universiteitleiden.nl/access/item%3A3761709/download
  48. Bussemaker J, Schmidt E, Hoff JL, Vonk R, Schalk J, Others. Zorgtoegankelijkheid in een gezonde zorgsector? Voorbij het onhoudbaarheidsframe. 2023; Available from: https://scholarlypublications.universiteitleiden.nl/access/item%3A3633940/view
  49. Dunbar-Rees R. Paying for what matters most: the future of outcomes-based payments in healthcare. Future Healthc J 2018;5(2):98–102.
  50. Kassler WJ, Howerton M, Thompson A, Cope E, Alley DE, Sanghavi D. Population Health Measurement at Centers for Medicare & Medicaid Services: Bridging the Gap Between Public Health and Clinical Quality. Popul Health Manag 2017;20(3):173–80.

Gerelateerde artikelen NTR

Complexe problemen vragen niet om expertise maar om vakmanschap

Opinie-artikel | keynote DCRM 2025 In de medische wereld wordt vaak gedacht en gehandeld volgens een lineair model; oorzaak A…

Netwerkzorg als fundament voor passende revalidatie

Opinie-artikel | keynote DCRM 2025 Netwerkzorg vormt het kloppend hart van een goed georganiseerde revalidatiegeneeskunde. De revalidatiegeneeskunde vormt bij uitstek…

‘Kiezen iets niet te doen’

Interview met Thijs Schwartz, keynote speaker op ons DCRM 2025 Interview | Keynote DCRM 2025 Op 13 augustus jl. vertelde…

Doelmatigheid in de loophulpmiddelenzorg

Mini-symposium | DCRM 2025 Loophulpmiddelen zijn een belangrijk onderdeel van de revalidatiegeneeskunde. Met de toenemende druk op de zorg wordt…

Gerelateerde artikelen Revalidatie Magazine

Libra verandert en reist mee met patiënten

De Verandering: Deel 1 ‘Een verandering vindt plaats omdat gewone mensen buitengewone dingen doen’, zei oud-president Barack Obama. Revalidatie Magazine…

Het plannen van complexe zorg? Dat kan eenvoudiger, vinden ze in Groningen

‘Een verandering vindt plaats omdat gewone mensen buitengewone dingen doen’, zei oud-president Barack Obama. Revalidatie Magazine brengt een ode aan…

eHealth bij Adelante: onlosmakelijk onderdeel van de best mogelijke zorg

‘Een verandering vindt plaats omdat gewone mensen buitengewone dingen doen’, zei oud-president Barack Obama. Revalidatie Magazine brengt een ode aan…

Vogellanden geeft Zwolle en omgeving een gezondheidsboost

‘Een verandering vindt plaats omdat gewone mensen buitengewone dingen doen’, zei oud-president Barack Obama. Revalidatie Magazine brengt een ode aan…