‘The first human received an implant from @Neuralink yesterday and is recovering well.’ Ik ben nog steeds onder de indruk van het effect van dit bericht dat Elon Musk op 29 januari 2024 plaatste. Ineens was het wereldnieuws en schreven alle internationale kranten erover. Ook ik werd gebeld door een talkshow en later natuurlijk ook bevraagd door mijn patiënten.
Maar wat is er nu zo bijzonder aan het implantaat van Neuralink? In hun missie beschrijven de mensen van Neuralink dat ze autonomie willen teruggeven aan hen die bij wie deze door een medische aandoening, zoals ALS of een dwarslaesie, verloren is gegaan. Hun implantaat bevat een batterij en hele dunne electroden, die met een naald in het brein gebracht kunnen worden. Het verschilt hiermee van de nu meer gebruikte implantaten die op het brein worden geplaatst. Vaak wordt hier dan eerst een stuk uit het schedeldak voor verwijderd.
Met de signalen die ze op deze manier kunnen opvangen uit het brein, willen ze de proefpersonen een telefoon of een computer laten bedienen. Deze signalen zijn dus niet bedoeld om bijvoorbeeld bewegingen te maken.
En dan komt dus mijn verbazing om de hoek kijken. Vorig jaar mocht ik namelijk een bijdrage leveren aan een studie naar de toepassing van deze techniek in de aansturing van lopen bij een man met een incomplete dwarslaesie (Nature, juni 2023). Deze man heeft eerst meegedaan aan een studie waarbij er een electrode op zijn ruggenmerg is geplaatst, op de plek waar de aansturing naar de beenspieren zit. In een tweede fase is er een implantaat op zijn brein geplaatst. Op het moment dat hij nu denkt aan lopen en het optillen van zijn been, worden deze signalen via het breinimplantaat opgevangen. Vervolgens gaan deze signalen draadloos naar een laptop, waarbij ze razendsnel en via een heel ingewikkeld algoritme worden omgezet naar signalen die de electrode op zijn ruggenmerg kunnen aansturen. Op deze manier kan hij dus zijn beenspieren aanspannen door aan lopen te denken. De signalen gaan niet via de gebruikelijke route (hersenen -> ruggenmerg -> zenuwen -> spieren), maar via het implantaat in het brein en de laptop naar het implantaat in het ruggenmerg en zo naar de zenuwen en spieren. Hiermee heb je dus een bypass gemaakt om de signalen voorbij het beschadigde ruggenmerg te sturen. Als revalidatiearts vind ik dit dan ook veel indrukwekkender dan het opvangen van signalen om hiermee een computer te kunnen bedienen.
Toch vind ik het jammer dat híj wél de aandacht krijgt, terwijl er in de wereld veel meer hardwerkende onderzoeksgroepen en bedrijven zijn die niet de aandacht krijgen die ze eigenlijk wel zouden verdienen.
Uiteraard ben ik wel blij met de aandacht die Elon Musk met zijn ‘Elon Musk-effect’ weet te creëren. Het zorgt ervoor dat er weer aandacht is voor de diagnose dwarslaesie en voor de huidige ontwikkelingen in dit veld. Ook heeft hij jaloersmakend veel financiële middelen om deze ontwikkelingen te kunnen betalen. En de missie van Neuralink kan ik natuurlijk helemaal ondersteunen.
Toch vind ik het jammer dat híj wél de aandacht krijgt, terwijl er in de wereld veel meer hardwerkende onderzoeksgroepen en bedrijven zijn die niet de aandacht krijgen die ze eigenlijk wel zouden verdienen. Ik zou het toejuichen dat Neuralink meer gaat samenwerken met al die onderzoeksgroepen en bedrijven, zodat we sneller de gezamenlijke missie kunnen bereiken. Dat de patiënt echt centraal staat en niet het bedrijf met het meeste geld.
Auteur
