‘Auto raakt van weg en klapt met zijkant tegen boom; één dode, drie zwaargewonden’. Scrollend door mijn nieuwsapp, voel ik een steek in mijn maag. De leeftijd van de inzittenden is tussen de achttien en twintig jaar. “Wat een nachtmerrie voor de betrokkenen”, denk ik, terwijl ik mijn eigen puberzoon geïrriteerd aanspoor om nu toch echt eens te beginnen met leren voor de naderende toetsweek.
Ik denk terug aan de foto van een opgevouwen auto die ik een paar weken geleden zag op de telefoon van Jonas, tijdens zijn afrondende ergotherapiebehandeling. Het was een rode verkreukelde constructie van blik, bijna niet meer te herkennen als auto. Als je niet beter zou weten, zou je kunnen denken dat de auto al door een sloopbedrijf onder handen was genomen. Het was de auto waarin Jonas zat met zijn vrienden. De auto verongelukte en Jonas moest uit het voertuig gezaagd worden. Hij was zwaargewond, met ernstig hoofd- en hersenletsel. Zijn vrienden kwamen met de schrik en een paar schrammen vrij. Na diverse operaties aan zijn gezicht kwam hij naar De Hoogstraat Revalidatie om te revalideren. Met zijn achttien jaren jong op een afdeling vol ‘echte’ volwassenen.
Zijn voormalig dagelijks leven bestond uit school, bijbaan, vriendinnetje, sportschool, uitgaan en heel veel bier drinken. Tijdens de ergotherapie intake drukte hij mij op het hart dat ik op de Samen Revalideren dag, een dag waarop de naasten van de revalidant meelopen met het therapie programma, niet tegen zijn moeder mocht zeggen dat hij blowde. Dat wist ze namelijk nog niet.
De puberkuren meanderden door de revalidatie heen. En hadden soms ook invloed op de therapie. Er was soms wat minder motivatie, niet op tijd uit bed willen komen, de grenzen op willen zoeken, huiswerkoefeningen niet uitvoeren, te laat bij therapie aankomen. Alles dat past bij een echte puber en waarbij de paralellen doorliepen tot in mijn privéleven met een vergelijkbare puber thuis.
Jonas vond wonderwel aansluiting bij de ‘oude mannen’ op de afdeling. Ze smulden van zijn jeugdige overmoed, puberstreken en wilde verhalen. En omgekeerd voorzagen ze Jonas regelmatig van vaderlijk advies. Na een maand of drie revalideren kon Jonas met ontslag naar huis. Hij had nog een paar gezichtsoperaties in het vooruitzicht, en hij wilde snel zijn bijbaan weer oppakken zodat hij een nieuwe auto kon kopen. De sportschool en het uitgaan waren ook alweer in opbouw.
Ik sluit de nieuwsapp op mijn telefoon en geef mijn verbaasde puber een knuffel. Misschien nog maar even wachten met die rijlessen.
Auteur
