In gesprek met Quido de Valk, revalidatietechnicus bij de Hoogstraat Revalidatie in Utrecht
Wat multidisciplinaire ondersteuning voor mensen met een beperkte handfunctie
Wie revalidatiearts, ergotherapeut, fysiotherapeut, psycholoog, sporttherapeut, activiteitenbegeleider, maatschappelijk werkende, revalidatietechnicus
Waarom mensen helpen die door een beperkte handfunctie tegen problemen aanlopen in het dagelijks leven
Welke mensen zie jullie?
‘Wij zien mensen met een hoge dwarslaesie, maar daarnaast ook mensen met arm- of handamputaties en spierziekten. Ze hebben met elkaar gemeen dat ze hun handen en armen niet of beperkt kunnen inzetten in het dagelijks leven. Hier ligt ons specialisme. Vaak gaat het om oud-revalidanten die al een tijd thuis zijn, en in hun eigen leefomgeving tegen problemen oplopen met werk, hobby’s of wonen.’
Hoe is jullie werkwijze?
‘Iemand bezoekt de poli, waar eerst wordt nagegaan wat de vraag is en of hieraan een revalidatiedoel is te koppelen. De revalidatiearts schakelt vervolgens de teamleden in die deze vraag het beste kunnen beantwoorden. Vervolgens stellen we een plan op. Gaat het bijvoorbeeld om aanpassingen van de rolstoel? Dan worden de ergotherapeut en ik ingeschakeld. Komt iemand binnen met duidelijke verwerkingsvragen, dan schakelen we de psycholoog in. Het zijn vaak brede vragen die we krijgen, dus dan zijn er verschillende disciplines nodig. Stel bijvoorbeeld dat iemand moeite heeft met plassen. De arts kan dan medicatie voorschrijven, maar we gaan ook na hoe iemand zonder handfunctie die medicatie zelf kan innemen, of hoe die persoon zichzelf kan katheteriseren. Van alles is mogelijk. We maken binnen het team continu gebruik van elkaars kennis en ervaring. De ergotherapie doet bijvoorbeeld de aanvragen voor algemene aanpassingen. Maar samen bekijken we ook of ik individuele aanpassingen voor deze specifieke vraag kan maken, of wat de fysiotherapeut met de patiënt kan trainen zodat er misschien geen aanpassing meer nodig is.’
Wat vind je het mooie van je werk?
‘Met individuele aanpassingen probeer ik een oplossing te bedenken voor de problemen van mensen. Dat vraagt creativiteit en het is heel dankbaar om te doen, want als je een beperkte handfunctie hebt is ieder beetje zelfstandigheid van het grootste belang. Om mijn werk goed te kunnen doen, kom ik geregeld bij mensen thuis of op het werk. Zo bezocht ik een jonge boer die door het dak was gevallen, met een hoge dwarslaesie als gevolg. Hij wilde per se zijn bedrijf voortzetten. Ik deed allerlei individuele aanpassingen aan bijvoorbeeld de hooimachine. Daarnaast trainde de boer veel samen met de fysiotherapeut. Zo heeft deze man bereikt dat hij zoveel als mogelijk zelf zijn boerenbedrijf kan runnen. Veel vragen hangen samen met het bedienen van de computer of dingen die daarmee te maken hebben, zoals omgevingsbesturing. Dan gaan de fysiotherapeut, de revalidant en ik op zoek naar een functie die nog wel intact is. Knipperen met je ogen of het kunnen bewegen van je grote teen bijvoorbeeld. Een hele uitdaging om te kijken hoe je met deze functie én de inzet van techniek alarm kan slaan, een deur kan openen, met je rolstoel rijden of de gordijnen openen. Het is echt leuk werk, we maken de vragen functioneel en moeten zorgen voor resultaat in korte tijd. Dat maakt mensen blij. Maar soms moeten we ook laten weten dat iets níet meer haalbaar is, autorijden bijvoorbeeld. Dat is niet makkelijk en soms kan de psycholoog of maatschappelijk werker dan helpen. Wij krijgen geen standaardvragen, en dat maakt ons werk zo bijzonder en afwisselend.’