Het ligt niet in de aard van Leonie om het rustig aan te doen. Niet voor niets speelde ze ook fanatiek rugby. Maar na een mislukte tackel zag haar leven er anders uit en werd ze gedwongen haar tempo aan te passen. Ook in de sport.

Leonie (31) vertelt hoe het gebeurde: ‘Ik had een stevige dame tegenover me in de wedstrijd, en dacht: ik moet mijn best doen om haar te tackelen. Ik vloog er dus vol in, maar dat ging mis omdat ze totaal geen weerstand gaf. We vielen en kennelijk ben ik toen met mijn hoofd op de grond geknald.’ Aanvankelijk leek de schade mee te vallen. Maar later namen de klachten toe: ernstige hoofdpijn, last van licht en geluid, problemen met concentreren en onthouden. ‘Ik dacht dat ik een hersenschudding had en met een paar weken rustig aan doen wel weer zou opknappen.’ In werkelijkheid werd het alleen maar erger. Ze ging wel weer aan het werk – Leonie is parttime-docent op een vmboschool en werkt daarnaast in een kroeg – maar het lukte niet om daar goed te functioneren.

Tanden op elkaar

Na een paar maanden tobben werd Leonie verwezen naar het revalidatiecentrum. ‘In de hoop dat ze me konden helpen om weer een normaal dagritme op te bouwen. Ik werd me bewuster van wanneer ik nou klachten kreeg of vermoeid raakte. En we hebben een lijst opgesteld met alles wat ik deed op een dag. Dat heeft me wel wakker geschud. Ik kwam erachter dat ik continu over mijn grens heenging. Met een hoop frustratie en tranen ben ik de lat lager gaan leggen. Ik leerde dat ik mijn grenzen moet herkennen en – nog een stap verder – erkennen. Hoe moeilijk ook, ik merkte wel dat het werkte en dat er weer groei kwam.’

Lopen als doel

Tegen het eind van haar revalidatie was de vraag wat ze daarna aan sport zou gaan doen. ‘Het was duidelijk dat ik definitief moest stoppen met rugby. Met de consulent van het sportloket ben ik nagegaan: hoe kun je dan toch bewegen en welke sporten zijn goed? Zo ben ik terechtgekomen bij hardlopen. Dat kun je in je uppie doen, wanneer je maar wilt en zolang je wilt. Ik kreeg het dringende advies om het vooral rústig te doen en ervan te genieten. Normaal gesproken zou ik doelen willen halen, maar nu moest lopen zelf het doel zijn. Ik moet nog steeds opletten dat ik mezelf niet ga lopen pushen. Dus ik neem een mooie route en zet een leuk muziekje op. En als ik geen zin heb, ga ik ook weleens niet. Ik doe daar nu veel makkelijker over.’

Uitlaatklep

Het is inmiddels bijna anderhalf jaar na die valpartij. ‘Ik ben nog niet waar ik was, maar ik ga nog steeds vooruit. Ik heb nog niet iets gevonden dat als vervanging van rugby kan dienen. Maar ik ben blij met mijn afwisselende werk en zeker ook met mijn werk in de klas. Ik merk ook dat ik weer zin krijg om dingen op te pakken. Stiekem ga ik ervan uit dat ik over een tijdje toch wel weer een gek sportdoel heb gevonden waar ik me lekker op kan storten. Ik zal dat wel anders aanpakken, want ik weet nu dat doorzetten mijn kracht is maar ook mijn valkuil.’

Het sportloket brengt mensen in beweging is een uitgave van het programma Revalidatie, Sport en Bewegen. De bundel kan hier worden besteld.